De kleine Luna werd (alweer?) twintig jaar geleden, samen met haar au pair dodelijk slachtoffer van een willekeurige, racistische aanval. De dader kwam gisteren onder strenge voorwaarden ‘vrij’[1] en terwijl België – begrijpelijk – schreeuwt, belandt in een storm van meningen en hem met de vinger wijst, is de reactie van juist Luna’s eigenste moeder er…
