---

Na het  verlies van mijn zoon bleef ik doordoen  tot ik finaal crashte en de rouw me rauw verslond. Ik kon niet meer verder. Onverwoordbaar. Verdriet en pijn. Frustratie. Onmacht. Oude pijn. Stilte. Evamaria. Zij heeft het allemaal ontvangen, gedragen en verdragen. Weken, maanden, jaren. Alles wat in me opkwam bij haar kunnen uitspreken zonder dat ze enig oordeel had, was voor mij misschien wel van het grootste belang. Dat alleen al voelde voor mij aan als een erkenning voor mijn lijden. Haar woorden hielpen me; niet zozeer omdat ze me oplossingen aanreikten, maar omdat ze zaken in beweging brachten waardoor ik uiteindelijk weer verder kon. Na jaren van disfunctioneren sta ik terug overeind en kan ik opnieuw verder. Ik zal haar altijd ontzettend erkentelijk blijven voor haar ontvankelijke, oordeelloze zijn en  haar geloof in mij als mens.

oud cliënt

---

“Jij bent zo lief en begripvol voor mij, daar geniet ik van, voor het eerst in jaren voel ik wat dat is, Iemand te zijn.”

Sms-je van huidige cliënt

---

“Sprankelend, gevoel voor humor, sterk inzicht, empathisch en warm. Binnen twee sessies was de knoop ontward”.

Peer Gommans, oud cliënt

---

---

“Jouw opmerkelijke combinatie van kracht en warmte maakte mij veilig, ik voelde dat ik alles bij je kwijt kon en je alles normaal vond, dat maakte me ook veilig. Door jouw hulp sta ik weer normaal midden in het leven.”

Peter R, oud cliënt

---

Evelien D., oud cliënt schrijft me na een heftig, meervoudig rouwproces:

“Ik opende terug de ogen
Werd wakker
Uit zowel
Droom
Als nachtmerrie”

---

“Ik kwam bij Evamaria op één van de donkerste punten van mijn leven en voelde me bij haar direct op mijn gemak. Dat was heel belangrijk op zo’n kwetsbaar moment. Ze is heel helder en werkt tegelijkertijd heel intuïtief. Op het moment dat ik me schaamde voor mijn verdriet en dacht dat ik nooit meer uit de put zou kruipen, had zij er honderd procent vertrouwen in dat het met mij wel goed zou komen. En ze had gelijk. Nooit had ik het gevoel dat mijn stapel problemen te zwaar voor haar was of dat ik ‘vreemd’ was. We hebben samen ontdekt dat mijn demonen me ook kracht kunnen geven en we hebben ze gezocht, gevonden, geconfronteerd en dan omarmd. Dankzij haar sta ik er nu nog en heb ik de fundamenten die ik zo hard nodig had en … ik heb ze zelf gebouwd.

Ik zou Evamaria als therapeute aan iedereen aanraden, ‘Iedereen verdient een Evamaria’, maar ik ben nogal egoïstisch en ik wil haar zelf niet kwijt.”   

Sofie Van Wayenberghe, cliënt

---

‘Op de sofa bij de therapeut’

Nele’s Blogpost van 29 maart 2016

---

Ik kan dat niet goed … het is geen kwaliteit van me … op de sofa praten over mezelf. Ik kan praten hoor, als de beste, … Dat zou Tas beaamd hebben. Maar bij een therapeut, een psycholoog of dokter voelt het altijd vreemd aan. Iemand die betaald wordt om met me mee te leven. Iemand die allerhande theorieën aan me toetst en me meegeeft. Theorieën die ik ken, of lees. Ik heb steeds het gevoel dat ik in de realiteit sta en dat de theorie daar soms heel ver van kan staan. Natuurlijk geloof ik dat die afstand ervoor kan zorgen dat een psycholoog of therapeut ziet wat ik niet zie. Maar omgekeerd denk ik ook elke keer dat zij niet zien wat ik zie. Dat zij niet voelen wat ik voel. Moeilijke relatie. Ik heb wel al wat ervaringen met allerhande dokters, psychologen en therapeuten. Eigenlijk zijn dat vooral negatieve ervaringen (een enkeling buiten beschouwing). Maar daar wil ik het niet over hebben. Ik probeer meer aandacht te geven aan het positieve dan aan het negatieve. Al is dat vaak een verschrikkelijk moeilijke opdracht. 5 jaar geleden toen ik weer ging werken na de dood van vake en de geboorte van Louise, overvielen smart en rouw me erger dan net na het verlies. Ook het verdriet van de te vroege dood van mijn moeke overspoelde me. Een vriendin van me wees me de weg naar een rouwtherapeute. ‘Evamaria’, de naam alleen al zou mijn vader vertrouwen geven. Iemand die wist waarover ze praat, iemand die door haar ouderdom en zachtheid ook mijn vertrouwen won. Ik ging slechts 5 keer. Maar haar gsmnummer stond voor altijd vast in mijn telefoon. Het gaf me steun, gewoon dat nummer te hebben.

Nog geen maand na Tas zijn dood belde ik haar op. Ze was onmiddellijk daar! Ook al was het aan de telefoon, ze voelde nabij. Ik heb maar 3 keer met haar afgesproken. Ze voelde de negatieve ervaringen met anderen haarscherp aan. En ik kreeg onuitgesproken de toestemming om het anders te doen. Ik ga niet meer op de sofa bij haar, ook al is het daar goed. Ik lees haar theorieën in haar boeken en heb haar nummer heel dicht bij me. Ze reageert op mijn blog en mijn Facebook berichten. Ik weet dat ze er zal zijn als ik haar nodig heb.

Waarom helpt zij me wel en anderen niet?

• omdat ze me laat in mijn verdriet en naast me gaat staan, zonder oordeel, zonder al te veel raad en zelfs zonder opbrengst.
• omdat ze betrokken is en vertrekt vanuit haar buik
• omdat ze me sleutels gaf om het anders te doen
• omdat ze oprecht en echt is
• omdat ze wetende is

Ik ben haar heel dankbaar daarvoor. Dank je wel Evamaria!

En zoals zij zou zeggen, dit is mijn proces en bij een ander is dat anders. Want ieder van ons is uniek en elk rouwproces is dat dus ook. (Ga je dus wel naar een therapeut die je veel helpt, dan zal ik dat ten volle begrijpen.) Op haar Facebook ontdekte ik deze afbeelding … Het zegt alles – of toch oneindig veel over rouwen.